Suszone lepidium (pieprzyca)

Czy wiecie jak wygląda rzeżucha? Gwarantujemy, że w tej odsłonie jeszcze jej nie znacie! 

Pieprzyca siewna (lepidium)

Pieprzyca siewna (Lepidium sativum), zwana potocznie rzeżuchą, to jednoroczna roślina zaliczana do rodziny kapustowatych. Jej ojczyzną jest południowo-zachodnia Azja oraz północno-wschodnia Afryka, chociaż gatunek występuje też na innych kontynentach. W Europie jest uznawana za roślinę uprawną, stopniowo dziczejącą. W Polsce pieprzycę wysiewa się w okolicach Wielkanocy, w celu ozdobienia świątecznego stołu. Lepidium jest ponadto cenione ze względu na walory smakowe i zdrowotne. Doskonale spisuje się jako dodatek do jajek, sałatek, zup i innych potraw. Z kolei suszona pieprzyca jest cenionym materiałem florystycznym, sprawdzającym się jako dopełnienie bukietów i innych kompozycji.

Jak wygląda pieprzyca?

Pieprzyca posiada dość sztywne, wzniesione łodygi, osiągające wysokość 80 cm i rozgałęziające się u góry. Dolne liście rośliny mają pierzastą postać, natomiast środkowe są trójdzielne i wsparte na ogonkach. Drobne czterokątne kwiaty są zebrane w grona. Przybierają barwę białą lub jasnoróżową. Charakterystycznym elementem lepidium są łuszczynki tworzące się z przekwitających od dołu kwiatów. Są półprzezroczyste z widocznymi wewnątrz dwoma nasionami. To właśnie owocniki stanowią najbardziej dekoracyjny element suszonej pieprzycy. 

Pieprzyca w uprawie i w warunkach naturalnych

Pieprzyca od najdawniejszych czasów jest rośliną uprawną. Już w starożytności była znana jako warzywo. Spożywano ją głównie – tak jak obecnie – w fazie pełnego rozwoju liścieni. Dziś lepidium również można spotkać w ogrodach. Gatunek nie jest wymagający w uprawie. Wystarczy znaleźć dla niego stanowisko półcieniste, na którym wcześniej nie uprawiano roślin z rodziny kapustowatych. Rzeżucha preferuje przy tym żyzne i dość dobrze przepuszczalne podłoże. Jest nieodporna na suszę, dlatego wymaga nawadniania. Tym, co ją wyróżnia, jest dość krótki okres wegetacji wynoszący od 2 do 4 tygodni. Warto podkreślić, że pieprzyca może być też uprawiana w doniczkach i skrzynkach.

W ostatnich dekadach lepidium uchodzi za gatunek stopniowo dziczejący. Oznacza to, że poza kontrolowanymi uprawami rozprzestrzeniła się na pola, łąki, nieużytki oraz tereny ruderalne. Nadal jest jednak gatunkiem rzadko spotykanym w naturalnych warunkach.

Zastosowanie pieprzycy

Pieprzyca jest znana przede wszystkim ze swoich walorów smakowych i zdrowotnych. Cechuje się dość ostrym aromatem, za co odpowiedzialne są zawarte w niej związki siarki. Dzięki temu doskonale sprawdza się jako dopełnienie rozmaitych wytrawnych potraw. Jest świetnym uzupełnieniem sosów, sałatek i zup. Znakomicie smakuje z gotowanym jajkiem, czemu zawdzięcza swoją popularność w okresie Wielkanocy. Pieprzyca to także bogactwo witamin i minerałów. Jest cennym źródłem witamin A, C, E i K oraz witamin z grupy B. Zawiera wapń, magnez, fosfor, potas, żelazo, jod oraz mangan. Najwięcej składników odżywczych zawierają rośliny w bardzo wczesnej fazie wzrostu, kiedy pojawiają się na nich liścienie. W takiej postaci jest też najczęściej spożywana.

Suszona pieprzyca siewna we florystyce

Chociaż mogłoby się wydawać, że pieprzyca siewna nie posiada walorów estetycznych, w rzeczywistości jest zupełnie inaczej. Jej wyrośnięte, suszone i bielone łodygi są cenione przez florystów. Mają smukły pokrój, przez co wspaniale dopełniają bukiety i inne kompozycje. Są doskonałym wyborem dla miłośników rękodzieła. Suszona pieprzyca posiada pędy gęsto usiane drobnymi, owalnymi łuszczynkami, co sprawia, że można ozdabiać nią kartki okolicznościowe, wplatać w makramę albo tworzyć obrazy 3D. Roślina w wersji bielonej jest także doskonała do dekoracji przygotowywanych na ślub, komunię czy chrzest.

Bielone lepidium w Blosmi

W Blosmi można znaleźć suszone lepidium bielone. W jednym pęczku znajdują się gałązki o wysokości ok. 70 cm. Ich ilość osiąga przybliżoną wagę 90-100 g. Wszystkie rośliny są starannie pakowane i zabezpieczone na czas transportu.