Bukiety – typy wiązanek kwiatowych
Znasz różne bukiety: wina, jarzyn czy kwiatów. Wszystkie są pyszne, ale jedynie te ostatnie potrafią wprawić Cię w prawdziwy zachwyt. Tak duży, że dosłownie nie możesz oderwać od nich wzroku. I czujesz, że dzięki nim Twój kawałek świata staje się po prostu piękniejszy. Dlatego dziś postaramy się przyjrzeć bukietom od środka i zaprezentujemy Ci typy kwiatowych wiązanek. Dzięki temu, kiedy kolejny raz spojrzysz na kwiatową kompozycję, jeszcze łatwiej będzie zrozumieć niesiony przez nią przekaz. Bo przecież nie od dziś wiadomo, że bukiety mówią więcej niż słowa. A zatem… 3…2…1… Startujemy!
Kryteria podziału bukietów: od typu wiązania, przez kształt, na sposobie prezentacji kończąc
Wiesz już, że bukiety różnią się od siebie typem wiązania. Może być ono spiralne albo paralelne. Więcej na ten temat dowiesz się z naszego wpisu: Bukiety – historia i typy wiązania kwiatów. Pamiętaj jednak, że nie jest to jedyne kryterium, które pozwala wyodrębnić różne rodzaje kompozycji z kwiatów. Pod uwagę można wziąć też inne wytyczne i w ten sposób kompleksowo określić charakter bukietu. Które z nich są najbardziej istotne?
Jednym z najważniejszych kryteriów podziału bukietów jest kształt. To właśnie od niego w dużej mierze zależy to, jakimi emocjami emanuje kompozycja. Do dyspozycji masz bukiety okrągłe, owalne, kuliste, łukowate, wydłużone albo w formie kropli. W parze z formą idzie kolor. Obok wielobarwnych wiązanek nadal dużą popularnością cieszą się warianty monochromatyczne bazujące na jednej barwie występującej w różnych odcieniach. Tym, co odróżnia poszczególne bukiety od siebie, jest także sposób ich prezentacji. W tej kategorii wyróżnia się kompozycje jednostronne, wielostronne lub leżące.
Bukiety luźne i zwarte – co je charakteryzuje?
Jeszcze inny podział dzieli wiązanki na luźne i zwarte. Pierwsze z nich cechują się tym, że wokół kwiatów pozostaje dość dużo wolnej przestrzeni. Łodygi mają zróżnicowaną długość i są ułożone spiralnie. Jak zapewne się domyślasz, kompozycje tego typu tworzy się w całości w ręku i na koniec związuje tak, aby ustabilizować wiązankę.
Wśród luźnych bukietów wyróżnia się:
- Bukiet francuski – spiralnie ułożona wiązanka z kopułą oraz zwisającą po bokach girlandą delikatnych kwiatów.
- Bukiet angielski – ma formę trójkąta równoramiennego powstałego z kwiatów o sztywnych łodygach, do których dokłada się materiał florystyczny.
- Bukiet wiedeński – jego bazę stanowią dwa sztywne pędy łączące się pod kątem prostym, na których umieszcza się drobniejsze kwiaty oraz zieleń.
Dodajmy, że luźne bukiety w czystej formie dziś nie są spotykane.
Z kolei bukiety zwarte cechują się dużym ciężarem powodowanym dużą ilością ciasno ułożonego materiału florystycznego.
Do najpopularniejszych kompozycji tego typu zalicza się:
- Wiązanki pogrzebowe
- Wiązanki okolicznościowe spiralne i paralelne
- Bukiety typu biedermeier.
Wiązanka biedermeier – klasyka wśród bukietów
Wśród wymienionych powyżej kompozycji na szczególną uwagę zasługuje wiązanka biedermeierowska, która w niezmienionej formie przetrwała do dziś. Ten typ bukietów jest chętnie wybierany między innymi w charakterze kompozycji ślubnej. Cechuje się regularną, okrągłą formą. W bukiecie biedermeier drobniejsze kwiaty są ułożone w okółkach naokoło centralnie położonego, dużego rozwiniętego kwiatu – np. róży czy peonii. Z kolei zieleń – o ile występuje, jest położona zwykle na zewnątrz. Kompozycję okala kryza wykonana z papieru, tiulu lub innej tkaniny.
Dodajmy, że wariacją na temat bukietu biedermeier jest wiązanka strukturalna, dopuszczająca użycie innych elementów niż kwiaty.
Bukiet w dobrej formie, czyli o kształcie wiązanek słów kilka…
Bukiet biedermeier o kulistej formie to oczywiście nie jedyny typ wiązanki, jakie tworzą profesjonalni floryści. Kompozycje mogą przybierać też inne, ciekawe kształty. Do najpopularniejszych i jednocześnie najbardziej spektakularnych zalicza się:
- Bukiet łukowy – o owalnym kształcie, w którym górna część kompozycji ma najmniejszy promień. Zwykle zewnętrzną część wiązanki dopełnia się lekko zwisającymi kwiatami albo roślinami cechującymi się dość dużą plastycznością, dzięki czemu można je swobodnie modelować.
- Bukiet spływający – ma kolisty kształt. Wzdłuż wiązanki układa się – symetrycznie lub asymetrycznie elementy spływające. W charakterze tych ostatnich fantastycznie sprawdzają się bluszcze, zielistki czy barwinki.
- Bukiet asymetryczny – jego charakter zależy wyłącznie od wyobraźni i kreatywności tworzącej go osoby. Należy jednak pamiętać, że powinny być w nim zachowane odpowiednie proporcje. Złapanie równowagi optycznej jest trudnym zadaniem i dlatego kompozycje tego typu są zwykle tworzone przez najlepszych florystów.
- Bukiet leżący – w zarysie przypomina kroplę o zwartej, półokrągłej podstawie i wydłużonym wierzchołku. Bazą tego typu kompozycji są płasko ułożone łodygi dopełnione przez pędy stopniowo podnoszone ku górze.
- Bukiet w formie kropli – powstający z połączenia kwiatów o okrągłym kształcie z kwiatami o formie wydłużonej. Jego górna część jest smukła i stopniowo rozszerza się ku dołowi. Warto dodać, że w ostatnich latach dużą popularnością, szczególnie we florystyce ślubnej, cieszą się bukiety w kształcie odwróconej kropli.
- Bukiet w formie kopuły – jest wariacją na temat wiązanki biedermeier z tą różnicą, że kwiaty nie są ułożone w nim okółkami, lecz swobodnie.
- Bukiet bujny okrągły – tworzony z dużej ilości materiału roślinnego o różnej długości łodyg. W ten sposób może przybierać formę kulistą lub owalną o nieregularnej powierzchni.
- Bukiet luźno rozczłonkowany – jego cechą charakterystyczną jest równomierne, powtarzalne rozłożenie materiału roślinnego pod względem kolorów, wielkości kwiatów i ich formy. Zwykle wiązanki tego typu dopełnia się wychylonymi na boki gałęziami i liśćmi.
Bukiety formalno-linearne – kunszt budzący silne emocje
O ile wspomniane powyżej bukiety bazują na wiązaniu spiralnym, o tyle bardzo interesującą formę mogą też przybierać bukiety formalno-linearne tworzone w oparciu o wiązanie paralelne. Z natury jest to kompozycja, w której konieczne jest wykonanie pierwotnego zarysu (zwykle za pomocą roślin o sztywnych pędach), a następnie dokładaniu do nich kwiatów o oryginalnym pokroju i ciekawej formie graficznej. Świetnie sprawdzają się gatunki o wiszącym pokroju – np. szarłat. Dodajmy, że przy kompozycjach formalno-linearnych pozostawia się dużo wolnej przestrzeni tak, aby wszystkie ich elementy mogły zaprezentować się w pełnej okazałości. Materiał florystyczny jest więc słabo zróżnicowany, lecz konieczne jest odpowiednie wystopniowanie kwiatów, gałązek oraz liści. Bukiet formalno-linearny jest przy tym kompozycją przestrzenną, zwykle asymetryczną, w której jednak konieczne jest zachowanie pewnego balansu i wywołanie u odbiorcy silnych emocji. Z tego względu wiązanki tego typu są bardzo trudne do wykonania.
Swoboda kontrolowana – bukiety boho
W ostatnich latach można zauważyć trend do odchodzenia od ściśle określonych zasad tworzenia bukietów. W ten sposób właśnie narodziły się wiązanki boho, bazujące na swobodzie i łamaniu konwenansów. To kompozycje, które pozwalają wyrazić moc emocji i jednocześnie pokazują, że zrywają z klasyką. Do ich tworzenia można użyć dowolnego materiału florystycznego – również kwiatów zebranych na łące podczas spaceru. Cechą charakterystyczną bukietów boho jest dość duża ilość zieleni oraz luźny układ. Wyróżnia się przy tym wiązanki okrągłe mocno rozluźnione, horyzontalne oraz mocno rozluźnione pęczki kwiatowe. Ale uwaga! Pomimo że kompozycje boho są po prostu afirmacją swobody, musi być ona w pewnym stopniu kontrolowana. W przeciwnym wypadku do bukietu może wkraść się chaos, który całkowicie przyćmi jego urok.
W sztuce tworzenia bukietów liczą się nie tylko umiejętności „techniczne”. Poza szeroką wiedzą, osoby, które tworzą prace z materiału florystycznego, powinny wyróżniać się dobrą wyobraźnią przestrzenną oraz kreatywnością. I przede wszystkim – nie bać się eksperymentować. W końcu nigdy nie wiadomo, czy dzięki przekraczaniu formalnych granic nie narodzi się kolejny wyjątkowy nurt we florystyce, który stanie się obiektem zachwytu dla przyszłych pokoleń.